1944 Bitwa o Ardeny

Przez wiekszosc z jedenastu miesiecy miedzy ladowaniem w Normandii a koncem wojny w Europie, Armia Stanow Zjednoczonych prowadzila bardzo udane dzialania ofensywne. W konsekwencji zolnierz amerykanski byl przepojony poczuciem sukcesu, wierzyl, ze nieprzyjaciel nie mogl juz wyprowadzic naprawde ciezkiego ciosu, i trwal w przekonaniu, ze wojna byla juz niemalze wygrana. Potem, niespodziewanie, w grudnia 1944 roku pod wplywem fanatyzmu Hitlera niemiecka armia ruszyla do kontrofensywy w Ardenach, starajac sie wbic pomiedzy armie Aliantow i zmusic ich do podjecia negocjacji pokojowych. Doszlo wowczas do prawdziwego sprawdzenia determinacji amerykanskiego zolnierza w obliczu przeciwnosci losu, a jego dzielna reakcja pozwolila mu stanac ramie w ramie z przodkami z Valley Forge, spod Fredericksburga i znad Marny. Oto historia tego, jak Niemcy zaplanowali i przeprowadzili ofensywe. Historia tego, jak najwyzsze dowodztwo, amerykanskie i brytyjskie, odpowiedzialo, by zniweczyc niemiecki plan, gdy juz przyjeto do wiadomosci, ze niemieckie sily ruszyly do ofensywy. Lecz przede wszystkim jest to historia amerykanskiego zolnierza i tego, jak walczyl w niezliczonych malych bitwach obronnych, az w koncu grad niemieckich natarc oslabl, a stojaca za nim sila zostala rozproszona i wreszcie calkowicie zuzyta. To historia druzyn, plutonow, kompanii, a nawet improwizowanych grup, ktore walczyly wykazujac sie odwaga, mestwem i determinacja, czesto bez informacji, lacznosci czy wiedzy na temat polozenia wlasnych sil. W mniej niz dwa tygodnie przeciwnik zostal zatrzymany i Amerykanie rozpoczeli przygotowania do wznowienia ofensywy. Choc symbolem tej wytrwalej, dzielnej i udanej obrony stalo sie Bastogne, ponizsza praca stosownie podkresla kluczowe znaczenie wczesnych amerykanskich sukcesow w powstrzymywaniu ataku poprzez trwanie nieugiecie na pozycjach na poludniu i polnocy.