A gwiazdy niech płoną

Danielle Jawando napisała bardzo ważną książkę, która porusza bardzo aktualne problemy nastolatków. “A gwiazdy niech płoną” to książka młodzieżowa, która opowiada o stracie, bólu, żałobie, lecz również o bullyingu, jednym z ogromnych zagrożeń czyhających na nastolatki. Samobójstwo nastolatka jest głównym wątkiem, wokół którego toczą się poboczne wątki. Wszystko się doskonale ze sobą łączy, a autorka w bardzo precyzyjny sposób zazębia wszystkie fakty dając nam bardzo ciekawą i wzruszającą historię, która niesie ze sobą ważny przekaz.
“Więc gdy się załamiesz... rozpadniesz... pamiętaj... to cię nie zniszczy – to twoje narodziny.”
Historia została opowiedziana z perspektywy dwóch osób, które nie tylko muszą pozbierać się po stracie tak ważnej osoby jaką był Al, lecz również chcą się dowiedzieć co skłoniło tego wybitnie inteligentnego i uzdolnionego artystycznie nastolatka do tak drastycznego kroku.

“– „To nasza tylko, nie gwiazd naszych wina” – zacytował Al.”

Świat piętnastoletniego Nathana wali się w gruzy, gdy odnajduje zwłoki swojego starszego brata Ala, który popełnił samobójstwo. Wini się za to, że nie odebrał od niego telefonu, wolał spędzić czas ze swoimi przyjaciółmi a nie słuchać nudnego gadania swojego brata. Al był inteligentny i bardzo utalentowany, dostał się do bardzo dobrej uczelni i miał wspaniałe perspektywy przed sobą, jednak pewnego dnia tajemnice, które skrywał popychają go drastycznego czynu jakim jest powieszenie się. Nathan wraz z Megan, przyjaciółką Ala, starają się dowiedzieć jakie tajemnice skrywał oraz co popchnęło go do tak drastycznego kroku. To co odkryją wstrząśnie ich światem, lecz również wstrząśnie czytelnikiem.

“Będę znów Alem. Alem, który jest nikim. Alem, który chce zniknąć. Alem, który wolałby być tam wyżej... Tam, gdzie nic nie może cię dotknąć, a jedyne, co cię otacza, to hel, azot i pył.”

Jestem mamą dwójki dzieci i musze przyznać, że od dnia, w którym starsza córka poszła do szkoły moje obawy wobec bullyingu rosły z dnia na dzień. Bullying to nic innego jak znęcanie się, werbalne i fizyczne. Coraz częściej słyszymy o depresji nastolatków, o próbach samobójczych i nerwicach dzieci, właśnie znęcanie się rówieśników jest jednym z najczęstszych przyczyn załamań nerwowych naszych dzieci. Autorka nie zaskoczyła mnie swoim wyznaniem, że sama jako piętnastoletnia dziewczyna próbowała zakończyć swoje życie. Praktycznie od pierwszej strony czułam, że jest obeznana w tym temacie i sama przeżyła swoiste piekło w szkole. Muszę dodać, że książka potrafi dodać nadziei i otuchy, a autorka daje wskazówki czytelnikowi, jak postępować, gdy nas, czy osoby nam bliskie zaznają cyberprzemocy czy bullyingu.
Pióro autorki jest naprawdę dobre, mimo faktu, iż jest to książka przeznaczona dla nastoletnich czytelników książkę czyta się bardzo przyjemnie. Język, którym posłużyła się autorka jest prosty, lecz to treść jest najważniejsza i bardzo przejmująca. Polecam ją całym sercem, nie tylko nastolatkom i rodzicom tychże młodych ludzi, lecz naprawdę polecam ją każdemu, każdy z nas powinien ją przeczytać i zastanowić się nad swoim postępowaniem czy nad tym co dzieje się wokół nas. Pamiętajmy, że nawet głupie polubienie filmiku, w którym widzimy, że ktoś jest wyśmiewany czy dręczony to kolejna szpilka do udręczonego człowieka, który jest obiektem tych drwin. Tak samo ma się sprawa obojętności, udawania, że nie widzi się problemu. Reagujmy i ratujmy młode osoby, pamiętając, że znęcanie się zaczyna się w coraz to młodszych klasach. Bardzo dziękuję za egzemplarz do recenzji wydawnictwu YA!.