Opis
Doświadczenia z kształtowaniem ustroju demokracji parlamentarnej były w dwudziestowiecznej historii Albanii niezwykle rzadkie. Pierwszą połowę lat dwudziestych historycy i publicyści traktowali najczęściej jako okres anarchii i bezprawia, nie dostrzegając pozytywnej roli w samodzielnych działaniach na rzecz ukształtowania w pełni niezależnego podmiotu politycznego. Książka stanowi próbę prezentacji osiągnięć i sukcesów w zakresie tworzenia struktur państwowych, ale zarazem analizuje czynniki destabilizacji. Genezy poszczególnych struktur władzy Autor poszukuje w tradycji sięgającej XIX w., w prawie osmańskim, ale też w fascynacji kulturą Zachodu. Rola tradycji i jej fundamenty są w szczególny sposób wyeksponowane jako nieznane dla polskiego czytelnika. Praca jest pierwszą w polskiej historiografii monografią opartą o źródła albańskie z Archiwum Państwowego w Tiranie.