Andaluzja. Sewilla, Granada i Kordowa wyd. 2011

Dla wielu Europejczyków Andaluzja jest synonimem Hiszpanii. Rzeczywiście - to tutaj kumuluje się wszytko, co stereotypowo kojarzy nam się z tym krajem: słońce i morze, pasja flamenco, czerwona ziemia, tapas, oliwa z oliwek, barwni cyganie, pomarańcze, temperament, machismo i krwawa korrida. To wszytko jest jednak tylko czubkiem góry lodowej, bo każda z 8 prowincji, na które pocięty jest ten region, ma do zaoferowania coś szczególnego, co na długo zapada w pamięci. W Granadzie stoi spektakularna Alhambra, piętrzą się ośnieżone szczyty Sierra Nevada, a w dolinach Las Alpucharras kryją się poarabskie osiedla. Almeria to kraina, w której morze spotyka się z pustynią. W Sevillskich upałach skąpane są zarówno pełne przepychu zabytki, jak i bezludne posępne góry Sierra Morena. Pod skórą Kadyksu wciąż pulsuje wspomnienie wypraw Kolumba i Magellana, piaszczyste plaże są świadkami surferskich popisów, a w tutejszych piwnicach dojrzewają cherry i brandy. Malaga uraczy nas słodkim, gęstym winem, odkryje sekrety białych miast i zaprosi na betonowe Costa del Sol. W Huelvie ujrzymy na własne oczy czerwoną rzekę i marsjański krajobraz kopalni, a na słonych mokradłach narodowego parku Donana, za cenę krwi (wypitej przez komary) zaobserwujemy nietkniętą przyrodę. Córdoba kryje niesamowitą Mezquitę i zrujnowany pomnik miłości, Medinę Azaharę. W Jaén mieszkańcy rozpamiętują legendę jaszczurki – ludojada, a gaje oliwne rosną aż po horyzont.