Aquila

„Czasem najgłębsze rany nosi ten, kto chodzi w świetle — bo tylko on wie, ile ciemności musiał przejść.”
. „Największą odwagą jest spojrzeć w oczy prawdzie, której tak bałeś się dotknąć.”
„Przeszłość wraca nie po to, by ukarać — ale po to, by dokończyć swoją historię.”

Czy pokonanie śmiertelniego wroga jest gwarancją spokoju?
A może początkiem chaosu którego nikt nie jest w stanie opanować?
Po zniknięciu Aythyi świat nadal pędzi i ciągle pełno w nim niebezpieczeństw.
Wszyscy przyjaciele dziewczyny ruszają na jej poszukiwania niemal na krańce świata.
Tyle że ta wcale nie chce być odnaleziona.. przynajmniej do pewnego momentu.
Tym razem na scenę wkraczają siostry Kani Rudej - Aquila i Ardea - obie bardzo charakterne i trudno je włożyć do jakiejkolwiek szufladki z podziałem na dobro i zło.
Panie sporo namieszają i wywołają mętlik w głowach przedstawicieli płci przeciwnej .
Jeśli dodać do tego magię czterech żywiołów, smoki oraz nieposkromioną siłę uczuć..
Cóż.. ta historia pochłania. Dosłownie siedziałam i w głowie powtarzałam sobie jeszcze tylko jeden fragment (najlepiej ten z Grzywaczem 😁) i koniec ale jak mawiał klasyk znowu w życiu mi nie wyszło i po prostu tylko siłą woli odkładałam tę książkę.
Co ważne wszystko co wydarzyło się w powieści miało sens i określone konsekwencje, co jest jej ogromnym atutem.
Każda scena została dopracowana z detalami niosąc ogromną dawkę emocji.
O dziwo znalazłam również ulubioną kobiecą postać i ogromnie jej kibivuję.
O bohaterach mogłabym napisać esej na miarę amerykańskiego uniwersytetu a i tak o czymś bym zapomniała- ale powiem krótko nikt nie pozostawia obojętnym. Ciekawią mnie tylko tajemniczy przybysze z Północy i ich zamiary..
To jedna z tych historii, które nie kończą się wraz z ostatnią stroną — one zostają w człowieku, pulsują jeszcze długo po zamknięciu książki.
Aquila. to literacka podróż pełna ognia, cienia i uczuć, które potrafią spalić do gołej ziemi albo zbudować człowieka na nowo. I choć wiele pytań znalazło swoje odpowiedzi, to równie wiele dopiero zaczyna się rodzić.

Jeśli ta część była zapowiedzią tego, co czeka nas dalej, to jedno jest pewne: świat Ayhtyi, Aquili i wszystkich, którzy odważyli się kochać w czasach burzy, jeszcze długo nie pozwoli nam o sobie zapomnieć.

A ja… ja już czekam na ciąg dalszy — bo czuję, że najciekawsze dopiero nadejdzie.❤️🔥