Baśń postmodernistyczna: przeobrażenia gatunku

Baśń jest tekstem kultury. Stanowi frapujący przedmiot badań nie tylko dla literaturoznawcy, lecz także dla antropologa, etnologa, filozofa, psychologa czy kulturoznawcy. Baśniowe opowieści są najprawdopodobniej tak stare jak ludzka twórczość; związana z nimi tradycja oralna sięga tysięcy lat. (…) Trudno byłoby sobie wyobrazić współczesną kulturę Zachodu bez baśni o Czerwonym Kapturku, Królewnie Śnieżce, Kopciuszku czy Jasiu i Małgosi. Towarzyszą one zarówno dzieciństwu, gdy kształtują hierarchię wartości, przekazują wzorce ludzkich postaw, stają się pierwszym „kulturowym alfabetem” i punktem odniesienia dla późniejszych doświadczeń lekturowych, jak i dorosłości, powracając w nowych, zmodyfikowanych formach literackich, filmowych itd., czasem rozpoznawalne na pierwszy rzut oka, czasem ukryte i wymagające od odbiorcy, by zauważył charakterystyczny szczegół czy schemat. (…).