Ciało i głos

W monografii tej podjęto problem sporadycznie analizowany w polskich pracach badawczych. Dotyczy on sposobów reprezentacji doświadczenia deportacji do niemieckich obozów koncentracyjnych w literaturze francuskiej. Przeprowadzono analizę sześciu tekstów prozatorskich, w tym trzech utworów świadków (Les jours de notre mort Davida Rousseta, Le convoi du 24 janvier Charlotte Delbo i Wielka podróż Jorge Sempruna) oraz trzech fikcjonalnych tekstów testymonialnych (Moi, Sandor F. Alaina Fleischera, Le wagon Arnauda Ryknera i Transport Yves’a Flanka). Celem podjętych działań było całościowe prześledzenie form rozwoju francuskiej prozy przedstawiającej drogę deportacyjną, jak również zbadanie sposobów ujmowania doświadczenia cielesnego i zmysłowego we wskazanych utworach. Posłużono się narzędziami charakterystycznymi dla teorii narratologicznych oraz inspirowanych filozoficznymi pracami Maurice’a Merleau-Ponty’ego. W ten sposób do pola polskich badań nad literaturą lagrową wprowadzono nowe wątki i problemy, które mogą przyczynić się do pogłębienia namysłu nad doświadczeniem koncentracyjnym poprzez analizę jego zmysłowo-cielesnego wymiaru.