Co nas śmieszy

Efektem refleksji metodologicznej jest wypracowanie rozumienia podstawowych pojęć. Humor (za Januszem Sikorskim) został zdefiniowany jako kulturowa wrażliwość na potencjał i przejawy śmieszności. Śmieszność to kategoria psychologiczna przynależna odbiorcy, będąca zdolnością do odczuwania zjawisk jako humorystyczne. Komizm z kolei jest pojęciem nadrzędnym, opisującym zjawiska powodujące mimowolny śmiech bądź poznawczą satysfakcję wywołującą odczucia zawierające pozytywny element (dopuszczam więc odczucia ambiwalentne). Komizm językowy to ogół zabiegów zależnych od kontekstu i związanych z odbiorem, których efekt stanowi śmieszność lub poznawcze zadowolenie. Dowcip jest rozumiany jako gatunek tekstu (zwany potocznie kawałem). Dowcip językowy natomiast to zabieg tekstowy lub ogół zabiegów mających wywołać reakcję śmieszności albo poznawcze zadowolenie. Jest autonomiczny, niezależny od kontekstu, związany z nadawcą. Od Autorki