Dar jest według wielu krytyków   najwybitniejszą rosyjskojęzyczną powieścią Vladimira Nabokova (1899-1977),   niektórzy nawet nazywają ten utwór największą dwudziestowieczną powieścią   rosyjską w ogóle. Jest to książka o człowieku szczęśliwym. Czyni go takim   talent, dar obserwacji i wrażliwości, poczucie własnej rangi pisarskiej i   wreszcie odwzajemniona miłość. Powieść jest zarazem hołdem złożonym literaturze   rosyjskiej, jak również inteligentną i bezwzględną polemiką z niektórymi jej   nurtami. Znaleźć w niej można również coś w rodzaju programu artystycznego   Nabokova, a także jeden z najbardziej kompletnych zarysów jego przekonań   metafizycznych. Przede wszystkim jednak Dar to skomplikowany i wspaniale   funkcjonujący mechanizm literacki, nieustannie zwodzący czytelnika,   naprowadzający go na fałszywe tropy - po to, by dać mu całą pełnię i głębię   satysfakcji estetycznej.