Drugi oddech

Philippe, francuski arystokrata, człowiek majętny, uległ wypadkowi, który przykuł go do wózka. Zatrudnił do opieki Algierczyka Abdela, złodziejaszka i podrywacza z paryskich blokowisk. W zwykłych okolicznościach obaj pozostaliby na zawsze każdy w swoim świecie. Ich zmagania z cierpieniem i utratą bliskich pozwalają z całą ostrością ujrzeć podstawowe wartości, niezależne od podziałów społecznych. Piękna, poetycka opowieść o paradoksach losu, zabawnym zderzeniu kultur, sile przyjaźni i miłości, potędze wiary.   Książka składa się z dwóch części: w ""Drugim oddechu"" autor opisuje swoje dzieciństwo, lata młodzieńcze, doświadczenia zawodowe i rodzinne, wypadek na paralotni oraz śmierć ukochanej żony Béatrice. W rozdziale ""Diabeł stróż"" przedstawia swoje dalsze losy, aż do spotkania Khadiji, drugiej żony, z którą ponownie odnalazł szczęście.   Opowieść Philippe'a Pozzo di Borgo stanowi kanwę filmu w reżyserii Oliviera Nakache'a i Erica Toledano, który trafił na ekrany kin w 2011 roku. W Europie obejrzało go kilkadziesiąt milionów widzów.   Abdel i ja, obaj jesteśmy nietykalni czy raczej niedotykalni - każdy z innej przyczyny. Pochodzący z Maghrebu Abdel czuł się we Francji zepchnięty na margines, podobnie jak hinduscy pariasi; nikt nie miał prawa go tknąć bez narażenia się na pobicie, a uciekał tak szybko, że - jak powiada - w jego długiej karierze chuligana gliniarzom tylko raz udało się go dopaść. Ja zaś, za wysokimi murami paryskiej posiadłości - mojej złotej klatki, jak mówi Abdel - chroniony fortuną od wszelkich potrzeb materialnych, należę do ""istot pozaziemskich"" i nic nie jest w stanie mnie poruszyć. Całkowity paraliż kończyn i brak odczuć zmysłowych nie pozwalają mi niczego dotykać; ludzie boją się mnie choćby musnąć, tak bardzo mój stan ich przeraża; najlżejsze dotknięcie ramienia powoduje u mnie straszliwy ból.