Duchy i dusze Wiersze

O „Krainie lenistwa” Marian Stala pisał: „Wojdyło jest niewątpliwie poetą dystansu, świadomie dozowanej i tonowanej ironii. Nie lubi gwałtownych efektów, ostrych jakości, krańcowych emocji. (…) Jest poetą skupienia. Skupienia, które nie odcina od świata i pozwala lepiej dostrzec jego niejednoznaczność, złożoność, wielokształtność… ”. Słowa te zachowały swą aktualność także w odniesieniu do najnowszych wierszy Wojdyły – choć z czasem więcej w jego poezji drapieżności, śladów dramatycznego zmagania się z dylematami wiary i zwątpienia. Dochodzą także do głosu jakości nowe: z jednej strony – podskórne napięcie wyobraźni, wrażliwość na doznania zmysłowe (także erotyczne), z drugiej – poczucie humoru i wyczulenie na czający się w szczelinach rzeczywistości absurd. Marek Wojdyło – urodził się w roku 1958. Studiował filologię polską i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Debiutował w „Tygodniku Powszechnym” w roku 1985. Opublikował trzy tomy wierszy: Podeptana uroda świata (pod pseudonimem Jeremiasz, Libertas 1989), za który otrzymał Nagrodę Duszpasterstwa Środowisk Twórczych im. Brata Alberta; Kraina lenistwa (Kraków 1994) – wyróżniony nagrodą Fundacji im. Kościelskich; Ruskie pierogi (Oświęcim 2001). Poeta mieszka w Oświęcimiu, gdzie pracuje jako nauczyciel.