Dyskurs i narracja w kontekście nowych mediów

Pojęcia typu „dyskurs", „narracja" czy też „nowe media" weszły na stałe do współczesnego słownika i stały się synonimem nowoczesnej kultury. Stąd w pracy poświęcono im wiele miejsca, zwracając uwagę na fakt, że bez nich nie jest możliwe komunikowanie się między ludźmi. Czy dyskurs i narracja oznaczają coś rzeczywiście nowego i nieznanego? Absolutnie nie. Są to współczesne synonimy dyskusji i monologu. W takim samym sensie, w jakim używano ich nawet w starożytności. Po cóż zatem to rozróżnienie? Tajemnica - jak należy się domyślać - tkwi właśnie w owych nowych mediach, które te dwa aspekty komunikacji nieco zmieniają, nadając im swoistą, ale niezbyt korzystną dla kontaktów ludzkich anonimowość. W książce przedstawiono próbę połączenia klasycznej dyskusji z kulturowym monologiem, ale bez pozbawiania tych pojęć zawartości kulturowej. Stąd język, który zawiera liczne stereotypy ułatwiające czasami porozumienie. Archetypy, jako „wyschnięte koryta" potencjalnej możliwości porozumiewania się „od nowa". Są też takie elementy, jak nasze liczne językowe fobie, obsesje, slogany. Jest tak potrzebna naszej wrażliwości iluzja. Są też liczne metafory, które w porozumiewaniu się są bezcenne. Książka przeznaczona jest dla ludzi religii, polityków, biznesmenów, naukowców, artystów i ludzi kultury, czyli - przydatna dla wszystkich tych, którym więź z innymi ludźmi i jakość porozumiewania się z elementami wiary, intuicji emocji, intelektu oraz wyobraźni leży głęboko na sercu. Bądź też takiego komunikowania pragną. Czy jest to możliwe w świecie nowych mediów? Autor ma nadzieję, że każdy Czytelnik jeszcze się na tyle we współczesnym świecie nie pogubił, by sobie odpowiedzieć na to pytanie sam. I samemu też spróbować łączyć to, co cenne w języku z tym, co nowoczesne w technologii.