Dziecko w przestrzeniach języka

Język fascynuje naukowców reprezentujących różne dyscypliny i subdyscypliny naukowe. Inspiruje teoretyków, którzy z różnych perspektyw (przyjętych koncepcji teoretycznych), za pomocą różnych metod, technik i narzędzi badają rzeczywistość języka. Jest też inspiracją dla praktyków odpowiedzialnych za tworzenie środowiska sprzyjającego rozwijaniu kompetencji językowych i komunikacyjnych osób w różnym wieku, z różnymi indywidualnymi potrzebami i możliwościami korzystania z tego narzędzia porozumiewania się z innymi ludźmi. Szczególnie inspirujący wydaje się język dziecka, które przejmuje i nasiąka tym wszystkim, co dzieje się wokół, tym, co nowe, co wartościowe, i tym, co niekoniecznie jest pożądane, ale dostępne dla dziecka. Język dziecka jest fascynujący, ponieważ dziecko nie tylko przyswaja sam język, poznaje też, co za jego pomocą można wyrazić, sprawdza „granice swojego języka”. W specyficzny sposób korzysta z możliwości, jakie daje to narzędzie pozwalające na wyrażanie myśli, odzwierciedlanie przeżyć, doświadczeń, komunikację z innymi ludźmi. Dziecko bawi się słowami, eksperymentuje, łączy słowa niejako wbrew lub na przekór zasadom, po to, by wyrazić to, co chce. Z tej właśnie fascynacji językiem, różnymi jego aspektami zrodziła się idea powstania książki. Autorzy tekstów reprezentują różne dyscypliny i subdyscypliny naukowe oraz praktykę edukacyjną. Wspólnie podejmują wysiłek przedstawienia wybranych zagadnień języka i języka dziecka. Dzielą się swoimi poszukiwawczymi fascynacjami, wynikami badań, rezultatami doświadczeń praktycznych, sytuując swoje rozważania w jednej z dwóch perspektyw: teoretycznej lub praktycznej. Zaprezentowane ujęcia: języka, komunikacji i języka dziecka są propozycjami uwzględniającymi aktualny stan badań i najnowszą wiedzę interdyscyplinarną dotyczącą zagadnień języka. Obejmują refleksją aktualne wątki, wśród których mieszczą się m.in. zagadnienia historii języka, inferencji języka, roli języka w procesie aktualnej i przyszłej komunikacji, dwujęzyczności i wielojęzyczności, specjalnych potrzeb edukacyjnych, języka migowego, języka literatury, filmu, języka emocji itp. Rozważania autorów nie wyczerpują zagadnienia, lecz otwierają nowe pola do analiz teoretycznych, dociekań badawczych, działań praktycznych nad językiem. Inspirują do dyskusji nad przeszłością, teraźniejszością i przyszłością języka (języków) dziecka. Inspirując, pozostawiają przestrzeń do kolejnych naukowych spotkań i dyskusji.