Opis
Wiek XXI stawia nowe wyzwania i muzea przyjmują coraz śmielej odpowiedzialność za naukę, społeczną edukację i rekreację. Przygotowują atrakcyjne miejsca doświadczeń, tworzą estetyczne przestrzenie, dostosowując propozycje i oferty do zróżnicowanych grup odbiorców. Równocześnie personalizują komunikację ze swoim obecnym i potencjalnym gościem. Zapraszają do spotkań również w świecie wirtualnym. Kreatywne działania w obszarze sztuki współczesnej i dawnej stanowić mogą aktualną płaszczyznę dialogu, kształcenia, wychowania dzieci i młodzieży. Przestrzenie wystaw narracyjnych, interaktywnych, partycypacyjnych w muzeach klasycznych, a w szczególności w muzeach dla dzieci i młodzieży są aktualną propozycją metodyczno-dydaktyczną dla uczenia się w ciągu całego życia.
Autorka definiuje pojęcie edukacji muzealnej i przytacza koncepcje pedagogiczne, szczególnie takich autorów, jak John Dewey, Maria Montessori i Jean Piaget. Interesujące są drobiazgowe opisy oraz charakterystyki muzeów dla dzieci i młodzieży utworzonych w Monachium, Berlinie i we Frankfurcie nad Menem. Na szczególną uwagę zasługuje projekt edukacji estetycznej realizowany w galeriach sztuki współczesnej w Krakowie. Wspomniany projekt miał charakter badawczy. Były to próby połączenia zajęć szkolnych z przedmiotu sztuka z percepcją sztuki współczesnej. Rezultaty tych działań okazały się zaskakująco twórcze i pozytywne. Autorka słusznie podkreśla zasługi dla polskiego muzealnictwa nieżyjących już krakowskich profesorów Tadeusza Gołaszewskiego i Jerzego Świecimskiego. Na uwagę i uznanie zasługuje obszerna i kompetentnie opracowana bibliografia.
Książka będzie z pewnością pomocna dla adeptów pedagogiki, animatorów kultury, wychowawców i rodziców w poszukiwaniu szerszego spojrzenia na wartość edukacyjną muzeum. Z pełnym przekonaniem polecam tę książkę.
Z recenzji prof. dr hab. Ireny Popiołek-Rodzińskiej