Encyklopedia aksjologii pedagogicznej

Wyrażając wdzięczność i gratulacje Zespołowi Redakcyjnemu oraz uznanie Autorom poszczególnych haseł, życzę wszystkim czytelnikom Encyklopedii aksjologii pedagogicznej twórczej refleksji nad światem wartości i wychowaniem. Niech zaowocuje ona bogactwem inspiracji służących promocji osoby ludzkiej i wartości godnych jej miary. Ks. bp dr hab. Artur Miziński Sekretarz Generalny Konferencji Episkopatu Polski Podkreślam, że recenzowana Encyklopedia wychodzi naprzeciw zainteresowaniu pedagogów personalistyczną pedagogiką i związaną z nią aksjologią; horyzontem poznawczym tej aksjologii są klasyczna teoria dobra (agatologia), klasyczna teoria cnót (aretologia) i analogiczna teoria szczęścia jako celu ludzkiego życia (felicytologia). Należy podkreślić, że Encyklopedia stanowi wieloaspektowe i rzetelnie merytorycznie kompendium wiedzy o aksjologicznym uwarunkowaniu pedagogiki i jej kluczowej strategii „wychowania do wartości”. Stawiam ją obok takich dzieł jak: Encyklopedia Pedagogiczna pod red. W. Pomykało (1997) oraz wielotomowej Encyklopedii Pedagogicznej pod red. T. Pilcha (2003-2008), ale z jednoczesnym podkreśleniem jej wyjątkowości. Wypada dodać, że recenzowanej Encyklopedii patronuje komitet Naukowy, który tworzą uznane autorytety pedagogiki polskiej. W konkluzji stwierdzam, że Encyklopedia Aksjologii Pedagogicznej mieści się w rzędzie 25% najlepszych wydanych ostatnio pozycji tego rodzaju, a jej walory merytoryczne i wyjątkowość przemawiają jednoznacznie za jej opublikowaniem. Dr hab. Henryk Kiereś Prof. KUL Wydział Filozofii KUL