Ewa. Której dzień narodzin to dzień śmierci mamy

Opowieść o życiu z perspektywy dziecka, którego matka nie dokonała aborcji, choć ta ciąża miała ją zabić. I zabiła.

Ta niezwykła książka to w moim odczuciu intymny osobisty dziennik terapeutyczny, w którym głos wewnętrznego dziecka, pełen autentycznych emocji, wreszcie znajduje swoje ujście. Autorka, z unikalnej perspektywy również dziecka wewnątrzmacicznego, po raz pierwszy nazywa i pozwala wybrzmieć temu, co dotąd było w niej ukryte. Ból głęboko przenika się z próbą zrozumienia sytuacji, a jednocześnie czuć, że przed autorką jeszcze droga do pełnej integracji tego wszystkiego, co się wydarzyło. To ważny początek podróży, który jasno zapowiada kolejne części książki. Szczególny podziw budzi postawa autorki, Ewy, która z niezwykłą odwagą i wiernością swojemu doświadczeniu pozwoliła tej książce wybrzmieć dokładnie tak, jak się w niej narodziła, bez żadnych modyfikacji. - Gosia Okuszko (psychobiolog i specjalistka integracji zapisów prenatalnych)