Federalista (The Federalist) to zbiór serii 85 esejów pióra trzech współtwórców Konstytucji amerykańskiej i federacji Stanów Zjednoczonych, wybitnych polityków i myślicieli swojej doby, Jamesa Madisona, Alexandra Hamiltona i Johna Jaya. Były one publikowane w latach 1787–1788 w prasie nowojorskiej pod wspólnym pseudonimem „Publius” i przekonywały do konsolidacji władzy w silnym rządzie centralnym. Ich autorzy odegrali kluczową rolę w procesie uchwalania i ratyfikacji Konstytucji Stanów Zjednoczonych, kamienia węgielnego Stanów Zjednoczonych, które znamy dzisiaj. Musieli w tym pokonać olbrzymi opór ówczesnych stanów broniących swojej odrębności w ramach istniejącej luźniejszej konfederacji, jaka została zawiązana po wywalczeniu niepodległości od Wielkiej Brytanii. W skrócie można tę zażartą debatę określić jako spór federalizmu, zwolenników silnej władzy centralnej, z obrońcami konfederacjonizmu, rozproszenia władzy między regiony składowe związku. Nowa Konstytucja, podpisana na Konwencji Konstytucyjnej 17 września 1787 roku, a ratyfikowana początkowo przez dziewięć z ówczesnych trzynastu stanów[1] w1788 roku znosiła prowizoryczną konstytucję, jaką były Artykuły Konfederacji, przyjęte w 1781 roku, lecz nie zapewniające silnego rządu centralnego i spójnego państwa, co było źródłem słabości istniejącego związku w wielu dziedzinach. Konstytucja Stanów Zjednoczonych pozostaje jednym z najważniejszych dokumentów w historii politycznej świata.