Fenomenologia ducha

Fenomenologia ducha Hegla jest jednym z najsłynniejszych dzieł w całej europejskiej historii filozofii. Jest to dzieło zdumiewające swą oryginalnością. Hegel wychodzi w nim wielorako poza koleiny, którymi posuwała się do tej pory myśl filozoficzna, i zarazem zamyka relatywnie krótki okres niezwykle dynamicznego rozwoju filozofii niemieckiej, zaczynający się od kantowskiego `przewrotu kopernikańskiego`. Oryginalność stanowiska Hegla polega zwłaszcza na przerzucaniu pomostów między sferami, które zazwyczaj traktowane były rozłącznie. Myślenie i byt, świadomość i samowiedza, teoria i praktyka, prawda i fałsz - to tylko niektóre przeciwieństwa, które w jego filozofii się łączą. Zaś sama filozofia wtopiona jest w sposób organiczny w historię filozofii, ta zaś - w historię powszechną. I to właśnie stanowi specyficzny charakter tego dzieła. Hegel przedstawia w nim własne stanowisko filozoficzne, a zarazem jego `historyczną dedukcję`, czyli szczególnego rodzaju historię filozofii i historię w ogóle, ponieważ konkretna filozofia wyraża zawsze jakąś postać świata.