Filozofia Hermanna Cohena

Książka stanowi przybliżenie polskiemu czytelnikowi koncepcji estetycznej wybitnego neokantysty H. Cohena, pozwala także na nowo zobaczyć jego wkład w filozofię kultury. Koncepcji Cohena należy przypisać sformułowanie podstaw neokantowskiego modelu filozofii kultury, modelu podjętego w myśli Natorpa i Cassirera. Cohen rozwijał współczesną ideę symultaniczności sfer kultury, jednak dzięki transcendentalnym podstawom nie popadł on przy tym w relatywizm. W odróżnieniu od Kanta oprócz rozumu teoretycznego i praktycznego wyodrębnił trzeci typ spontaniczności świadomości złączony ze sferą sztuki i estetyki. Opierając estetyczną świadomość na czystym odczuwaniu, wyszedł poza wąskie pojęcie świadomości w sensie formalno-logicznego racjonalizmu, w jego koncepcji uczucie określiło sobą niezależny kierunek świadomości, sferze emotywnej przypisana została swoista „logika”. Cohenowska estetyka pomyślana została obok nauki i etyki jako trzecia część filozofii systematycznej, analiza jej podstawowych założeń, związków z systemem i koncepcji sztuki jest głównym przedmiotem książki.