Publikacja stanowi próbę zarysowania kierunku działań mogących przynieść zmianę wyobrażenia o integracji dogmatyki prawnokarnej z potrzebami w zakresie ustalania zasadności ponoszenia odpowiedzialności karnej przez jednostkę. Autor w monografii koncentruje się wokół dogmatyki karnistycznej rozumianej jako metoda naukowa, dzięki której interpretatorzy, na podstawie posiadanej wiedzy, wywodzą z założeń wyjściowych podstawy odpowiedzialności karnej za dane zachowanie i stosują je w rozpatrywanych przypadkach. Zmierza ona do zracjonalizowania odpowiedzialności karnej.
Autor w swoich rozważaniach stara się odpowiedzieć na pytanie, kiedy oraz jaka dogmatyka prawa karnego jest warta podejmowanego wysiłku, skoro jest ona postacią nauki zorientowanej na praktykę. Przedstawia obserwacje dotyczące sensowności tego wysiłku biorąc pod uwagę różnorodność metod, pozorną jednoznaczność stosowanych kryteriów, trudności w akceptacji poglądów między ośrodkami naukowymi, percepcję uczestników wymiaru sprawiedliwości oraz funkcjonowanie środowiska procesowego.