Gajos

Tadeusz Łomnicki do Kazimierza Kutza, 1987 rok: Gajos to jest wieeeelki aktor!!! Przenikliwy, bogato ilustrowany portret wybitnego, niezwykle lubianego aktora, który już od debiutanckiej roli Janka w „Czterech Pancernych” cieszy się ogromną popularnością. Książka pozwala prześledzić jego drogę osobistą i artystyczną, podejrzeć tajemnice warsztatu, dowiedzieć się, co myśli o swoim zawodzie, i przypomnieć sobie jego kreacje teatralne, filmowe i telewizyjne. To bardzo niezwykła opowieść. Elegancka i dyskretna. Wspaniałe, często niepublikowane dotąd zdjęcia i dokumenty stanowią niezwykłą ilustrację tej pięknej, niespotykanej dziś w literaturze biograficznej formy. W każdej roli przypominam Gajosa - powiedział w wywiadzie w 2001 roku jeden z najwybitniejszych i najbardziej lubianych, a zarazem najskromniejszych i najskrytszych polskich aktorów. Chłopak z Zagłębia wszystko co osiągnął, zawdzięcza uporowi, pracy i wielkiemu talentowi. Od ponad pięćdziesięciu lat wszyscy chcą go oglądać więc każdy chce z nim pracować. I podziwiać kolejne role na deskach teatrów, w kinie, telewizji i na estradach. Kreacja Gajosa jest, bez przesady, rewelacją. Jan Józef Szczepański „Tygodnik Powszechny” 1977 Gajos (zupełnie inny niż w Czterech pancernych) gra, można powiedzieć, ponad stan filmu. Tadeusz Sobolewski, „Film” 1977 To właśnie pokazał Janusz Gajos w roli, która jest uwieńczeniem wszystkich jego dotychczasowych sukcesów. Grzegorz Sinko, „Teatr” 1988 Znowu Gajos – cóż za wspaniały czas przeżywa ten aktor. Jacek Sieradzki, „Polityka” 1990 Olga Lipińska Mało o sobie mówi, nie pcha się nigdy na pierwszy plan, ale pracuje fantastycznie. To już nawet nie wirtuozeria. To magia. Janusz R. Kowalczyk „Rzeczpospolita” 2004 Jerzy Pilch w wywiadzie dla „Kuriera Wydawnictwa Literackiego” 2002 Gajos pochodzi niestety z małej kinematografii [...], a jest aktorem, który powinien grać o najwyższe stawki kinematografii światowej. Elżbieta Baniewicz jest krytykiem teatralnym i autorką książek o Kazimierzu Kutzu, Erwinie Axerze, Annie Dymnej oraz esejów o polskim teatrze. Od 1972 roku publikowała m.in. w „Teatrze”, „Kulturze”, „Theâtre en Pologne”. Od 1990 roku pracuje w miesięczniku „Twórczość”. Współpracuje też z zagranicznymi pismami o sztuce.