Getto warszawskie w literaturze polskiej

Jest pierwszą tak bogatą prezentacją getta warszawskiego w polskiej prozie i poezji. Publikacja ma charakter syntetyczny. Jej celem jest ukazanie rozpiętego wachlarza ekspresji artystycznych getta. Chodzi o ujawnienie przekroju tematów i strategii pisarskich, przedstawienie dzieł oraz twórców wywodzących się z różnych generacji i szkół literackich. Kompozycja antologii jest wypadkową dwóch porządków. Pierwszy wyznacza historia miasta za murem: od momentu założenia, przez życie w świecie opresji i głodu, Wielką Akcję, powstanie z kwietnia 1943 roku po unicestwienie warszawskiej dzielnicy zamkniętej. Drugą częścią antologii rządzą kluczowe obrazy, topoi getta: Tamta strona/Aryjska strona, Dziecko żydowskie, Stary Doktor, Szmugler, Karuzela, Szmalcownik, Umschlagplatz, Żydowscy Kolumbowie, Kłótnia z Bogiem. Czytelnik ma okazję zapoznać się nie tylko z dorobkiem Hanny Krall, Kazimierza Moczarskiego, Czesława Miłosza czy Jerzego Andrzejewskiego, zazwyczaj kojarzonych z obrazem getta warszawskiego, ale też innych twórców często pomijanych bądź w ogóle niełączonych z tą tematyką. Antologia wydobywa wiele tekstów i autorów z otchłani zapomnienia, wprowadza do obiegu lekturowego. Publikacja jest adresowana do wszystkich zainteresowanych problematyką Zagłady. Powinna służyć pomocą studentom, nauczycielom i uczniom szkół średnich, ale też każdemu zainteresowanemu Zagładą, jak i dziejami Warszawy czasów wojny i okupacji.