Haiku po polsku Genologia w perspektywie transkulturowej

Książka jest pierwszą monografią poezji polskiej dającej się różnorako wiązać z japońskimi miniaturami haiku. Autorka poddaje analizie lirykę ostatnich z górą stu lat (od Młodej Polski po czasy najnowsze), omawia intersemiotyczne uwikłania haiku, dotyka również problematyki translatologicznej. W pracy opisywane są zarówno utwory ortodoksyjnie wierne założeniom japońskich 17-zgłoskowców, jak i wiersze różnorako oscylujące wokół prototypu gatunku oraz miniatury ukrywające pod modnym dalekowschodnim szyldem stare europejskie formy literackie. Monografia wpisuje się w nurt badań komparatystyki kulturowej; pokazuje panoramę zjawisk artystycznych szeroko definiowanego modernizmu: polskiego i, w bardziej punktowych odsłonach, zachodnioeuropejskiego i amerykańskiego.