Hans Memling i sztuka dewocji osobistej w Niderlandach w XV i początku XVI wieku

Przedmiotem publikacji jest zarówno dewocyjna twórczość Memlinga, jak i twórców niderlandzkich XV i początku XVI wieku. Punktem wyjścia publikacji pozostaje Hans Memling i jego gdańskie opus magnum w szerszym kontekście, zaś malarstwo niderlandzkie XV i początków XVI w. (forma, treści, mecenat, oddziaływanie i inne zagadnienia). Praca poświęcona jest różnym aspektom twórczości dewocyjnej Hansa Memlinga. Omówione zostały przekształcenia ikonograficznych modeli bizantyńskich w twórczości malarza z Brugii i potencjał dewocyjny obrazów o takiej genezie. Następnie przedstawione zostały na wybranym przykładzie dewocyjna rola dyptyków Memlinga i ich wpływ na sztukę włoską w XV i pocz. XVI w. Osobno przedmiotem refleksji jest rola portretów dewocyjnych Memlinga w kontekście procesu medytacji religijnej. Ukazane zostały bardzo różnorodne spojrzenia na sztukę dewocji osobistej. Podjęta została kwestia produkcji seryjnej na przykładzie wizerunków Prawdziwego Oblicza Chrystusa, zagadnienie wirtualnej pielgrzymki za pośrednictwem medium malarstwa pasyjnego, kolekcjonerstwa i swoistego gustu dewocyjnego na królewskim dworze hiszpańskim, na koniec recepcja sztuki les primitifs flamands w malarstwie kontrreformacji. W publikacji są również studia poświęcone różnym formułom sztuki dewocyjnej: malarstwu książkowemu (ukazanemu w kontekście relacji niderlandzko - włoskich oraz jako studium pewnego fenomenu ikonograficznego), grafice, której funkcje zanalizowano poprzez świadectwa ikonograficzne, na koniec dewocyjnej tapiserii, przykładzie sztuki swoiście mobilnej.