historia. Rozwój idei harcerskiej w Polsce

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1922 r.: Rozwój idei harcerskiej w Polsce Co może zrobić dla harcerstwa społeczeństwo? „Gdy dojdziemy do miljona chłopców przejętych duchem harcerstwa, to Ojczyzna będzie mogła patrzeć w przyszłość dumnie i spokojnie“. Lord Kitchener. Nazwa „skaut“, „harcerz“ — jest dzisiaj już ogólnie znana. I w społeczeństwie potrafiła już sobie zdobyć pewne zaufanie i uznanie. Faktycznie o harcerzach często i dużo mówią, i prawie zawsze mówią przychylnie. Dowód to dla organizacji ogromnie pochlebny bo stwierdza, iż kierunek naszej pracy zyskuje aprobatę ogółu społeczeństwa. Brałem udział w pracy harcerskiej prawie od samego jej początku bo jako dziesięcioletni chłopiec wstąpiłem w 1912 roku do drużyny harcerskiej. Później los rzucił mnie na tułaczkę po Rosji. Tam wziąłem również czynny udział w pracy skautowej, przeszedłem szkołę wychowania harcerskiego i zostałem jednym z instruktorów organizacji. — Jako taki, w kilku miejscowościach już samodzielnie prowadziłem drużyny, w innych współpracowałem w kierowaniu. Miałem więc czas i możność gruntownie poznać harcerstwo i pokochać tę świetlaną i wielką ideę. W dzisiejszej broszurce pragnę wykazać opierając się na dziesięcioletniem doświadczeniu, co społeczeństwo polskie może i powinno ruchowi harcerskiemu z siebie dać, oraz opowiedzieć chcę o niektórych potrzebach i wymogach naszej pracy. Harcerstwo stało się w Polsce ruchem społecznym. Idea wychowawcza angielskiego generała Baden-Powella znalazła żywy oddźwięk w naszym kraju i przybiera coraz to większe i potężniejsze rozmiary.