Impresjonista

Na przełomie wieków, w odległym zakątku Indii, angielski urzędnik slużby cywilnej poznaje młodą hinduskę podczas wyjątkowo ciężkiej ulewy. Dziewięć miesięcy później, rodzi się dziecko. Jego przyszłość jawi się niepewnie.
Jasny kolor skóry Prana Natha jest odbierany jako symbol szlachetnego urodzenia, jednakże, gdy jego prawdziwe pochodzenie wychodzi na jaw zostaje wyrzucony z domu ojca. Sprzedany parze eunuchów, trafia do zaściankowego Pendzabu i staje sie przynętą w dynastycznych intrygach rozwiązłego dworu hinduskiego. W końcu ucieka do Bombaju, gdzie odnajduje się w roli Pretty Boba, księcia dzielnicy czerwonych swiateł. Gdy przypadkiem poznaje pewnego pijanego Anglika, w jego życiu dochodzi do niezwykłego przełomu.
IMPRESJONISTA jest historią chłopca, którego życie zbudowano na kłamstwie.
Autor stworzył niezwykle sugestywną opowieść, w sposób mistrzowski operując wyobraźnią. W swej pierwszej powiesci przedstawił bohatera, jakiego można by długo szukać we współczesnej prozie.
W swej niezwykle barwnej powieści, pisarz przedstawia podróż głównego bohatera z Indii, poprzez Anglię do Afryki, poruszając problemy rasowej i etnicznej tożsamosci. Do piętnastego roku życia, stworzony przez Kunzru rozpuszczony Pran Nath wierzy, ze jest synem bogatego kupca z Kaszmiru i chorej umysłowo kobiety, która umarła wydając go na swiat. Gdy na jaw wychodzi prawda o jego pochodzeniu - fakt, ze jest synem Anglika, w związku z czym godnym pogardy mieszańcem - zostaje wyrzucony na ulice. Po różnych perypetiach Pran Nath trafia do Anglii, gdzie podszywa sie pod osieroconego spadkobiercę, Jonathana Bridgemana. Z każdą przyjmowaną nową tożsamoscią, bohater coraz bardziej zaciera swoje pochodzenie, starając się by otoczenie dostrzegało w nim Anglika czystej krwi.
W roli Bridgemana, zakochuje się w kokietce Astarte Chapel. Gdy kobieta go porzuca, z rozpaczy przyłącza sie do ekspedycji antropologicznej, która wyrusza do Afryki. Dzięki sprytnemu zwrotowi akcji, jego życie zaczyna przypominać losy jego własnego ojca. Choć pierwsze rozdziały książki nie są najlepiej wyważone i stylem przypominają zbyt dobrze znana satyrę oksfordzkich estetów, to juz epizod afrykański został przedstawiony z niezwyklą siłą i lekkością. Nieczęsto można zobaczyć tego typu prozę w dziełach debiutanckich. Dzięki talentom takich pisarzy jak Kunzru i Zadie Smith, można przypuszczać, ze w Anglii ma miejsce przełom literacki podobny do tego, który znamy z Ameryki Łacinskiej lat 60-tych.