Jako ten czas...

Pan Roman Radziusz jest człowiekiem o dużej wrażliwości i delikatności. Potrafił w tym
szaleńczo biegnącym świecie zwolnić swój krok, dostrzegać tak wiele z tego, co nam w zbyt
śpiesznym życiu umyka. Niemodnie cieszyć się bogactwem natury, zachwycać formami i
szumem drzew, barwami i wonią kwiatów, fazami księżyca. Pielęgnuje, celebruje swoje uczucia
do kobiety miłości życia. A wszystko to zamyka w kolejne wersy wierszem spisywanych
odczuć, uczuć, uniesień i rozterek. Wszedł w obszar życia, a tym samym pisania o nim,
podsumowującego, nostalgicznego, ale nie obojętniejącego. Poezja stała się teraz dla Pana
Radziusza powiernikiem, pamiętnikiem, czymś w rodzaju tak spowiedzi, jak i sumowania