Jerzy Starnawski (1922-2012) In memoriam tom 1/2

Księga pamiątkowa, zatytułowana Jerzy Starnawski (1922-2012). Uczony. Mistrz. Przyjaciel. In memoriam, to swego rodzaju intelektualny „pomnik”, poświęcony pamięci wybitnego naukowca i niezwykłego człowieka, przez dziesięciolecia związanego z Uniwersytetem Łódzkim. Uczonemu, nauczycielowi i mentorowi, przyjacielowi i niedościgłemu mistrzowi „wznoszą” go uczniowie, bliżsi i dalsi wychowankowie, ludzie zafascynowani i zainspirowani humanistyczną myślą i etyczną postawą profesora, nade wszystko zaś jego osiągnięciami badawczymi. Autorzy pomieszczonych w księdze tytułów wywodzą się z szerokiego kręgu przyjaciół, kolegów, uczniów, studentów oraz serdecznych najmowych profesora Jerzego Starnawskiego. Każdy spośród nich miał innego rodzaju kontakty z profesorem, każdy z własnej perspektywy przedstawia i ocenia życie i dokonania profesora. Wzajemne związki i odniesienia między profesorem Jerzym Starnawskim a ludźmi towarzyszącymi mu w różnych etapach drogi życiowej i kariery naukowej układają się w spójną całość. To właśnie owe relacje osobowe pozwalają przybliżyć czytelnikowi rolę, jaką w nauce oraz dydaktyce, nie tylko zresztą uniwersyteckiej, odegrał autor znakomitego Warsztatu bibliograficznego historyka literatury polskiej. Rolę tę - co zrozumiałe - kolejne wypowiedzi konkretyzują w nieco odmienny sposób. I dopiero przemyślany (redaktorski) układ wspomnień i komunikatów daje wyrazisty, uszczegółowiony, przemawiający do wyobraźni czytelnika konterfekt bohatera księgi. Zebrane pod wspólną okładkę teksty ujawniają charakterystyczne cechy profesora Jerzego Starnawskiego jako utalentowanego badacza i doświadczonego dydaktyka. Prezentują niepowtarzalną osobowość twórczą - niestrudzonego odkrywcy cymeliów, obdarzonego prawdziwym instynktem czy intuicją wytrwałego czy ruchliwego poszukiwacza skarbów piśmiennictwa polskiego, spoczywających w bibliotekach i archiwach Europy. Rekonstruują humanistyczne ideały Jerzego Starnawskiego i konfrontują je z biograficznymi realiami, eksponując zarówno pokoleniową reprezentatywność, jak i przymioty stricte indywidualne. Czytelnik otrzymuje więc „plastyczny” wizerunek wyjątkowo sprawnego naukowca, niestandardowego pedagoga i niekonwencjonalnego człowieka, który miał długie, pracowite i spełnione życie. Z recenzji prof. dr. hab. Jerzego Błażejewskiego