Katalog poloników w Biblioteca Universitaria Alessandrina

W roku 2014 mija czterdzieści lat od pierwszej rejestracji poloników dokonanej przez Zakład Starych Druków Biblioteki Narodowej w bibliotekach Wiecznego Miasta. Efekty przeprowadzonych badań od kilku lat są systematycznie publikowane w formie katalogów. Prezentowany tom jest trzecią z kolei publikacją BN ukazującą się w serii Polonika XVI–XVIII wieku w Bibliotekach Rzymskich. Dzieje biblioteki Universitaria Alessandrina w Rzymie są nierozłącznie związane z historią Universita degli Studi di Roma „La Sapienza” – najstarszego z czterech rzymskich uniwersytetów, a obecnie jednej z największych pod względem liczby studentów uczelni na świecie. Kwerenda w Alessandrinie była drugą, wykonaną przez pracowników Zakładu Starych Druków, rejestracją poloników w Rzymie, a jednocześnie pierwszą, która odbyła się dzięki stypendium Fondazione Romana Marchesa J. S. Umiastowska. Katalog obejmuje 429 pozycji, spośród których niemal połowę stanowią polonika wydane we Włoszech. Stosunkowo niewiele jest książek autorstwa samych Polaków. Publikacja zawiera 196 druków nienotowanych przez bibliografię Estreicherów, wśród nich rzadkie, liczące zazwyczaj kilka kart, wydane we Włoszech druki ulotne, stanowiące rodzaj gazet informujących o najważniejszych bieżących wypadkach politycznych. Interesujące są zwłaszcza relacje, które opisują walki polsko-tureckie, czyli dotyczą spraw mających duże znaczenie dla zagrożonych przez Wysoką Portę Włoch, wśród nich nienotowana dotychczas relacja o zwycięstwie pod Chocimiem. Unikatową pozycją jest mowa Krzysztofa Warszewickiego: Ad Rvdolphvm II Romanorvm imperatorem et Hvngariae Bohemiaeqve regem oratio qua de clarissima christianorum contra Tvrcas victoria in Slauonia ad Sissek parta ipsi et Reipublicae gratulatur. (Pragae primo excusum, 1593), której jedyny znany nam (oraz Estreicherowi) egzemplarz znajduje się właśnie w Alessandrinie. W katalogu można znaleźć włoskie edycje lub przedruki dzieł wydanych wcześniej w Krakowie, Wilnie, Łowiczu i odwrotnie – pierwodruki dzieł publikowanych później w Polsce. Publikację uzupełniają trzy indeksy: indeks nazw osobowych i instytucji, typograficzno-geograficzny oraz typograficzny – nazw i nazwisk drukarzy.