Kawaleria Wojsk Powstańczych Górnego Śląska w 1921 roku

Kawaleria, czy raczej jazda stała się symbolem potęgi I Rzeczypospolitej, stojącej na straży jej granic. Przez wieki związana ona była z najwspanialszymi zwycięstwami w dziejach wojen prowadzonych przez państwo polskie. Wpóźniejszym czasie kawaleria związana była ze zbrojnymi zrywami przeciw zaborcom i była obecna przy odzyskaniu niepodległości. To ona odegrała istotną rolę w obronie II Rzeczypospolitej przed bolszewicką agresją w 1920 roku. Jednak nikt do tej pory, nie łączył kawalerii z Powstaniami Śląskimi. Dzieje kawalerii powstańczej III Powstania Śląskiego, które stanowią temat niniejszej pracy nie doczekały się jakiegokolwiek opracowania. Dlatego jakże istotna jest ta publikacja, dzięki której kawaleria powstańcza zajmie swoje miejscewhistorii Oręża Polskiego. Praca została podzielona na cztery rozdziały, w układzie chronologicznym. W pierwszym rozdziale, będącym wprowadzeniem przedstawiono sytuację Górnego Śląska przed wybuchem III powstania. Scharakteryzowano w nim przebieg poprzednich powstań oraz postawę społeczeństwa polskiego wobec przyłączenia Śląska do Polski. Nieocenioną pomoc okazał wówczas Dowódca Korpusu Okręgu w Poznaniu gen. por. Kazimierz Raszewski. Nakazał on utworzyć przy wielkopolskich jednostkach wojskowych pododdziały,wktórych szkolono przyszłych żołnierzy Wojsk Powstańczych Górnego Śląska (między innymi kawalerzystów). Rozdział drugi poświęcony jest szwadronom grup operacyjnych. Przedstawia on dzieje szwadronów Grup „Północ” i „Południe”, które wzięły udziałwwalkach powstańczych. Trzeci rozdział przedstawia dzieje Dywizjonu Jazdy Grupy Północnej sformowanego w Lublińcu. Jednostka ta pretendowała do miana pułku, jednak nigdy nie osiągnęła odpowiednich stanów osobowych. Czwarty rozdział poświęcony jest dziejom I Dywizjonu Ułanów Górnośląskich, który powstał w Halembie koło Bielszowic. Dywizjon ten należał do najlepiej wyposażonych i uzbrojonych jednostek, jednak nie został wykorzystany w walce. Po demobilizacji oddziałów powstańczych nie zakończyły się dzieje jazdy śląskiej. W latach trzydziestych powstały początkowo szwadrony, a następnie został sformowany Dywizjon „Śląskich Krakusów”. Poza tym w 1938 roku 3 Pułk Ułanów przyjął wyróżniającą nazwę „Ułanów Śląskich”. Pułk ten po wojnie obronnej 1939 roku został odtworzony w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie już, jako jednostka pancerna. (fragmenty Wstępu)