Kaznodziejstwo średniowieczne

Zasadniczym przesłaniem monografii jest dyskusja nad wybranymi tematami homiletyki średniowiecznej w warsztatowym ujęciu, przedstawienie potrzeb edytorskich, inwentaryzatorskich i atrybucyjnych, w czym niedostatki badań są największe, oraz wyznaczenie postulatów badawczych. Zgodnie z intencją redaktorów tomu nie chodziło wyłącznie o skupienie badaczy tekstów kazań łacińskich lub wernakularnych, lecz zebranie w jednym woluminie studiów szerszego grona badaczy ogólnie zainteresowanych officium praedicationis. Książka zawiera siedemnaście studiów zaprezentowanych przez autorów wywodzących się z sześciu ośrodków naukowych z Polski oraz kilku gości zagranicznych z Pragi, Budapesztu oraz Wilna. Prezentowane studia podzielone są na trzy bloki tematyczne: Teksty, Atrybucje oraz Audytorium, które oscylują wokół różnorodnych zagadnień, od bardzo szczegółowych analiz drobnych lub szerszych wątków w tekstach kazań (Marcin Kiełbus, Lidia Grzybowska, Andrzej Dąbrówka), studiów nad wybranymi kazaniami i zawartym w nich przekazem nauczania (Mieczysław Mejor, Krzysztof Bracha, Tomasz Ossowski, Jan Grzeszczak, Stanislava Kuzmová, Paweł Kras, Paweł Stępień, Wiktor Szymborski), do bardziej ogólnych obejmujących całe kolekcje kazań (Zdenek Uhlíř, Beata Spieralska), audytorium kazań (Jarosław Wielgosz) lub charakterystykę wybranego zakonnego środowiska kaznodziejskiego, grupy dominikanów we Lwowie (Tadeusz M. Trajdos) i wreszcie teoretyczne zalecenia dla predykantów w ramach ars praedicandi (Tomasz Gałuszka) oraz charakterystykę stanu badań nad kaznodziejstwem na Litwie (Viktorija Vaitkevičiute).