Kodeks postępowania karnego T1 wyd. 4 Duże koment.

Kodeks postępowania karnego. Komentarz do artykułów 1–296. Tom I, wydanie 4 obejmuje komentarz do przepisów regulujących naczelne zasady procesu karnego, właściwość i skład sądu, status stron, obrońców, pełnomocników i przedstawicieli społecznych oraz czynności procesowe, dowody i stosowanie środków przymusu. Dzieło uwzględnia wszystkie najnowsze zmiany włącznie z nowelizacjami wprowadzonymi ustawą z 5.8.2010 r. o ochronie informacji niejawnych, z 1.4.2011r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii a także ustawą z 15.4.2011r. o działalności leczniczej. Obok wyczerpującego omówienia nowych instytucji, takich jak nakaz opuszczenia lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym orzekany tytułem środka zapobiegawczego, Autorzy uwzględniają wszystkie brzmienia przepisów, które obowiązywały od wejścia w życie Kodeksu postępowania karnego z 1997 r. oraz odnoszą się do uregulowań Kodeksu z 1969 r. i 1932 r. Pozwala to czytelnikowi na zapoznanie się z daną instytucją zarówno w świetle najnowszego orzecznictwa i ustawodawstwa unijnego jak i w aspekcie historycznym, który doskonale przedstawia ewolucję danej normy. Ułatwia to dokonanie wykładni zgodnej z linią orzeczniczą SN i swobodne stosowanie przepisów w praktyce. Dzieło uwzględnia zmiany, które zaszły w unormowaniach prawnych wymienionych instytucji z jednoczesnym porównaniem do uprzednio obowiązującej regulacji Kodeksu postępowania karnego z 1969 r. i przytoczeniem aktualnego orzecznictwa oraz nowych poglądów doktryny. Wymienione przepisy uwzględniają wprowadzone m.in. do polskiej procedury karnej zasady regulujące wystąpienie właściwego organu polskiego do państwa członkowskiego UE oraz wystąpienie państwa członkowskiego UE do właściwego organu polskiego o przekazanie osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania. Komentarz uwzględnia również regulacje dotyczące pomocy prawnej w postępowaniu przygotowawczym, między polskimi organami uprawnionymi do prowadzenia tego postępowania oraz właściwymi organami państwa członkowskiego UE lub innego państwa.