Kolorowy świat w odbiorze Polaków i Niemców w szerszym kontekście językowo-kulturowym

Obiektem badawczym pracy są wyrażenia z komponentem kolorystycznym. Podstawową kwestią dociekań jest ich charakterystyka wraz z utrwalonym w nich językowym ujęciem rzeczywistości pozajęzykowej ukazanym w planie konfrontacji międzyjęzykowej. W książce język traktuje się jako narzędzie opisu i ujęcia elementów rzeczywistości oraz instrument pośredniczący w próbach dotarcia człowieka do świata, który go otacza i który jest w nim. Praca składa się z dwóch części. Części pierwszej – teoretycznej – obejmującej dwa rozdziały, w pełni świadomie nadano charakter przeglądowy. Dlatego rozdział pierwszy zawiera ogólne informacje o barwie jako zjawisku fizycznym (pochodnej rozszczepienia światła), wrażeniach i spostrzeżeniach barwnych. Omawia się w nim także fizjologiczne podstawy widzenia kolorów, przedstawia symbolikę barw w szerokim kontekście kulturowym oraz dokonuje przeglądu stanu badań nad nazwami barw w różnych językach. Rozdział zamykają wybrane zagadnienia z zakresu semantyki barw. W rozdziale drugim zostaje sprecyzowana podstawa teoretyczna dla analizy przedstawionej w części empirycznej pracy. W części drugiej zostają szczegółowo omówione założenia metodologiczne pracy: cele, materiał badawczy i metoda opisu korpusu językowego. Zasadnicza część pracy – materiałowa – poświęcona jest odtworzeniu wycinka językowo-kulturowego obrazu świata w języku polskim i w języku niemieckim. Analiza obejmuje semantyczno-kulturową charakterystykę połączeń nazw barw z klasami różnych obiektów, także w znaczeniu metaforycznym, z uwzględnieniem referencji prototypowych w rzeczywistości pozajęzykowej, co może przyczynić się do lepszego poznania kolorów, zrozumienia ich symboliki i uświadomienia sobie łączonych z nimi konotacji i konceptualizacji w obydwu językach.