Opis
Książka ta jest nie tylko w polskim literaturoznawstwie pionierską
próbą rekonstrukcji dziejów komparatystyki literackiej w połączeniu
z historią nowoczesnej translatologii. Autor sięga do dziewiętnastowiecznej
genealogii badań porównawczych, anatomicznych atlasów, prac z zakresu botaniki
i zoologii, inspiracji płynących z recepcji idei Weltliteratur, by ukazać
początki dyscypliny w horyzoncie jej dwudziestowiecznych przemian, a następnie
skierować historyczną perspektywę w kierunku debat i dyskusji zogniskowanych
wokół wyzwań komparatystyki najnowszej. Kluczową dla prowadzonego
w tej książce dyskursu kategorię translacji poddano analizie w kontekście
trzech teoretycznych formacji: neoformalizmu, reprezentowanego przez teorię
polisystemową, badań genderowych oraz studiów postkolonialnych. Odnajdziemy
tutaj jednak dyskurs nie tylko o metodzie, lecz także o egzystencji, czyniący
z komparatystyki raczej środowisko niż dyscyplinę, dom raczej niż
obcą instytucję. Trzy interpretacyjne itineraria wiodące śladami
poezji J. Keatsa, A. Mickiewicza, W. B. Yeatsa, S. Heaneya i przede wszystkim Cz.
Miłosza wspierają próbę odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób komparatystyka
i translatologia wpisują się w mapę humanistycznej refleksji, jak
mogą pomóc nowoczesnemu podmiotowi w rozumieniu siebie, świata i współtworzonej
kultury.