Komplementarny pluralizm metodologiczny

Pomysł napisania tej książki dojrzewał wiele lat, natomiast impuls do jego urzeczywist­nienia zrodził się w trakcie przygotowań do corocznych wykładów w ramach „Warszta­tów metodologicznych” organizowanych w Wisełce przez Andrzeja J. Sowińskiego. Ich uczestnicy przekonali mnie, by zaprezentować je w bardziej całościowej formule. Wcze­śniej przez kilka lat brałem udział w podobnych seminariach organizowanych przez Ja­nusza Gniteckiego oraz Zbigniewa Kwiecińskiego i Lecha Witkowskiego, w międzyczasie kilka lat współpracowałem również ze Sławomirem Sztobrynem. Zebrane doświadcze­nia, własne badania, jak również opublikowane artykuły, skłoniły mnie do bardziej in­tensywnej pracy, której uwieńczeniem miała być książka dotycząca Komplementarnego Pluralizmu Metodologicznego. W tym miejscu chciałbym wyrazić wdzięczność moim naukowym partnerom i przyjaciołom, którzy wspierali mnie i zachęcali do odważnego „płynięcia pod prąd” w poszukiwaniu źródeł i inspiracji. Ze wstępu