Konrad II (990-1039). Cesarz trzech królestw

W czasach panowania Konrada II (1024-1039) idea Rzeszy święciła największe triumfy, a „wspaniałość niemieckiego cesarstwa” osiągnęła punkt szczytowy. Konrad dołączył do Rzeszy Burgundię, zostając w ten sposób pierwszym cesarzem trzech królestw. Jednocześnie rozszerzył wewnętrzne podstawy władzy cesarza, a polityką wobec Kościoła umocnił swoją pozycję w stosunku do papieża, duchowieństwa i opatów. Takiej zadziwiającej politycznej siły przebicia nie posiadał żaden z cesarzy późnego średniowiecza. W jego biografii Herwig Wolfram prezentuje przyczyny sukcesów pierwszego władcy z dynastii salickiej. Ten renomowany mediewista uważa Konrada za niemal nowoczesnego polityka, który posiadał talent do wykorzystywania istniejących państwowych i społecznych struktur do realizowania swoich celów i marginalizowania opozycji. Konrad i jego żona Gizela, którą Wolfram przedstawia jako najbliższą i najbardziej wpływową doradczynię cesarza, nabierają w niniejszej pracy nowych, a jednocześnie poufnych rysów. W oparciu o doskonałą znajomość źródeł i umiejętność przekazania ich zawartości autor opowiada historię cesarza i jego wspaniałej epoki. Herwig Wolfram jest emerytowanym profesorem historii średniowiecza, dawniej był natomiast dyrektorem Instytutu Badań Historii Austrii na Uniwersytecie Wiedeńskim. Jest autorem licznych książek i artykułów, m.in. wydanych w Polsce prac Germanie i Historia Gotów.