Korekty Bernharda. Szkice krytyczne

Thomas Bernhard (1931-1989), prawdopodobnie najbardziej wpływowy (w aspekcie globalnym) autor niemieckojęzyczny drugiej połowy XX wieku, to pisarz tyleż w Polsce znany i zadomowiony (dzięki w większości bardzo udanym przekładom), co wciąż jeszcze słabo rozpoznany krytycznoliteracko. „Obok tego nieżyjącego olbrzyma nikt już nie może przejść obojętnie”, pisała Elfride Jelinek trzy lata po śmierci Thomasa Bernharda. Trzydzieści kolejnych lat potwierdziło tamte słowa, ale zmieniający się wciąż dookolny kontekst prowokuje do zapytywania o to, w jakiej mierze niepozostawiające obojętnymi „korekty Bernharda” domagają się od współczesnych kolejnych korekt. Zebrane w książce szkice układają się w wyraźne konfiguracje – uwydatniając egzystencjalistyczny, komparatystyczny, literaturoznawczy czy psychoanalityczny aspekt lektury – jednak miejsce szczególne przypada refleksji filozoficznej. Bernhard jawi się tutaj – w skali niezbyt często spotykanej w odnośnej literaturze przedmiotu – jako autor, który swoim literackim myśleniem daje wciąż do myślenia właśnie samemu myśleniu. Książka - jedno z niewielu opracowań krytycznoliterackich na temat austriackiego autora w języku polskim - ukazuje się w przededniu dziewięćdziesięciolecia urodzin pisarza.