Krótka noc

Władysław Terlecki (1933–1999) – prozaik i dramatopisarz, jedna z najciekawszych osobowości powojennej literatury polskiej, autor znakomitych powieści historycznych, sztuk teatralnych, licznych słuchowisk, a także scenariuszy filmowych. Koronnym tematem pisarza była historia powstania styczniowego, do którego odnoszą się trzy zamieszczone w tym tomie dramaty – "Cyklop", "Krótka noc" i "Dwie głowy ptaka", najgłośniejsza ze sztuk Terleckiego. Wracał do przeszłości, by przywołać wydarzenia, które uległy zapomnieniu przez zaniedbanie, wyparcie lub na skutek maskującej „polityki pamięci”. Sens tych traumatycznych czy też bulwersujących wydarzeń pozostawał niejasny, a nawet sporny, przez co nabierał dramatycznego wymiaru. Sytuacje politycznie i moralnie ekstremalne, zaczerpnięte z biografii autentycznych postaci, były dla pisarza modelowym obrazem istnienia człowieka w historii – doświadczonej i doświadczającej, groźnej i nieprzejrzystej, wymykającej się jednoznacznym interpretacjom. W pozostałych dramatach zebranych w tomie Terlecki przesuwa problematykę wieloznaczności prawdy o świecie z płaszczyzny historycznej na etyczną i psychologiczną. Racje są tu tak rozłożone, że każdą można opatrzyć znakiem zapytania. Nie oznacza to jednak zgody na bezład relatywizmu. (Ewa Wąchocka) Ewa Wąchocka – profesor, kulturoznawca i teatrolog, pracuje na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Zajmuje się dramatem i teatrem XX wieku, teorią dramatu, zwłaszcza ewolucją form we współczesnej dramaturgii w perspektywie psychoanalitycznej i kulturowej, antropologią widowisk oraz praktykami performatywnymi. Autorka książek: "Między sztuką a filozofią. O teorii krytyki artystycznej Stanisława Ignacego Witkiewicza" (1992), "Autor i dramat" (1999), "Współczesne metody badań teatralnych" (2003), "Milczenie w dwudziestowiecznym dramacie" (2005). Jest współautorką wielu prac zbiorowych, ostatnio monografii "Intymne – prywatne – publiczne" (2015) i podręcznika dla studentów, a także redaktorką licznych publikacji, między innymi: "Teatr – media – kultura" (2006), "Przestrzenie we współczesnym teatrze i dramacie" (2009), "Teatr historii lokalnych w Europie Środkowej" (2015).