Krzyżanowski

Niezwykle bogata twórczość naukowa Profesora Juliana Krzyżanowskiego – historyka literatury, komparatysty, folklorysty i edytora – jednego z najwybitniejszych polskich dwudziestowiecznych badaczy literatury, była już przedmiotem wielu analiz. Jak przypomniała Maria Bokszczanin, uczennica Profesora, na przestrzeni piętnastu lat (1977–1992) ocenie Jego dorobku poświęcone zostały cztery sesje naukowe. Pierwsze dwie zorganizowano w rok i w dziesięć lat po śmierci Krzyżanowskiego1, w 1977 i 1986 roku. Dwie następne odbyły się w setną rocznicę urodzin Profesora, w Rzymie i Warszawie. Tej ostatniej konferencji, mającej miejsce 11 czerwca 1992 roku na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, towarzyszyło uroczyste odsłonięcie pamiątkowej tablicy poświęconej Julianowi Krzyżanowskiemu, nad którą umieszczono popiersie Profesora. Pokłosiem wspomnianych konferencji była wydana w 1993 roku księga pamiątkowa Ignis ardens. Julian Krzyżanowski – człowiek i uczony: w stulecie urodzin, w której opublikowano wszystkie referaty wygłoszone podczas sesji „Julian Krzyżanowski – w pierwszą rocznicę śmierci” oraz wybór artykułów zaprezentowanych na trzech późniejszych sympozjach.