Ku przeszłości René Guénon Julius Evola i nurty tradycjonalizmu (studium z filozofii kultury)

W książce przedstawiono główne założenia tradycjonalizmu rozumianego jako wielonurtowy prąd ideowy. Jego czołowi reprezentanci, René Guénon i Julius Evola, dokonali wszechstronnej krytyki kultury zachodniej doby modernizmu, postulując radykalny powrót do przeszłości – świata tradycji. Jako archaiczni rewolucjoniści burzyli ideał linearnego, zorientowanego „ku górze" postępu, ukazującego się jako aberracja rozumu na inwolucyjnej mapie przeobrażeń mierzonych w długiej perspektywie temporalnej. Myśli zawarte w książkach Guénona i Evoli znalazły zaskakującą analogię w chronologicznie wcześniejszych dziełach Oswalda Spenglera i Mikołaja Bierdiajewa oraz w późniejszych rozpoznaniach Pitirima Sorokina. Antecedencje i współwystępowanie pokrewnych motywów pozwoliło wyodrębnić podstawowe założenia tradycjonalizmu (radykalnej postaci konserwatyzmu): kontestacja czasów współczesnych, apologia tradycji, metafizyki i religii, postulat walki z nauką (ukształtowaną przez modernizm), „cywilizacją pieniądza", techniką, kapitalizmem czy mieszczańskim nihilizmem. Omawiani myśliciele zainspirowali kolejne pokolenia radykałów, stając się wzorem dla współczesnych tradycjonalistów takich jak Aleksander Dugin.