LECTIO DIVINA DO EWANGELII MATEUSZA (6)

Sekcja narracyjna, która wprowadza w piątą mowę – Mowę eschatologiczną – jest obszerna i bogata w ważne tematy: spory i przypowieści, za pomocą których Mateusz przybliża nas stopniowo do końca publicznej działalności Jezusa, czyli do Jego męki, śmierci i zmartwychwstania w Jerozolimie. W tej ostatniej części Mateusz stawia przed nami dwa stanowiska. Jedno to stanowisko tłumów, które chętnie podążają za Jezusem i którym On odpowiada darami uzdrowienia i mądrości. Drugie ściśle określonej grupy uczonych w Piśmie i zwierzchników religijnych, politycznych oraz kapłanów, którzy z trudem rozpoznają w Jezusie proroka, a tym bardziej Mesjasza. Spory i przypowieści odzwierciedlają narastający konflikt, który doprowadzi do dramatycznej śmierci Jezusa. Z tekstów poświęconych sporom wyłaniają się ważne tematy teologiczne, takie jak oddalenie żony, pójście za Jezusem i pierwsze przykazanie Prawa. Wszystkie przypowieści są mocno nacechowane perspektywą eschatologiczną.