Opis
Proponowany czytelnikom tom pozwala odtworzyć proces intelektualnego dojrzewania „pierwszej damy polskiej fotografii” - Urszuli Czartoryskiej (1934-1998). Zarówno korespondencja, jak i teksty ujawniają etapy kształtowania się jej zawodowej samoświadomości: krystalizacji zainteresowań, precyzowania poglądów, cyzelowania języka wypowiedzi itp. Listy pokazują, że u początków tego procesu były: dom oraz bliskie relacje z rodziną; wykraczający poza lata szkolne kontakt z Szymanowskimi niepokalankami i ze środowiskiem Lasek; studia historii sztuki w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w połowie lat 50. XX wieku powstała grupa „Zamek” z Włodzimierzem Borowskim, Tytusem Dzieduszyckim, Janem Ziemskim jako artystami i Jerzym Ludwińskim oraz Wiesławem Borowskim i Anką Ptaszkowską jako początkującymi krytykami, wreszcie - z Jackiem Woźniakowskim jako mentorem jednych i drugich. Właśnie z okresu studiów (1951-1957) i pierwszych lat po ich ukończeniu, kiedy Urszula Czartoryska rozpoczęła pracę w redakcji kierowanej przez Zbigniewa Dłubaka „Fotografii”, pochodzi stanowiąca pierwszą część niniejszego tomu korespondencja autorki. Natomiast druga część książki obejmuje zapomniane pierwsze próby krytyczne Urszuli Czartoryskiej z lat 1954-1960: recenzje wystaw, relacje z wizyt w pracowniach malarzy, debiutanckie teksty o fotografii. Razem jest to blisko siedemdziesiąt tekstów, w tym około pięćdziesięciu ogłoszonych w „Fotografii”. Cały tom stanowi tyleż dokument indywidualnej biografii, co świadectwo epoki.