Maggie Cassidy

Choć trudno w to uwierzyć, Jack Duluoz, był kiedyś nastolatkiem. Mieszkał na prowincji, nie pił alkoholu ani nie brał narkotyków, a jego świat był śmiesznie mały, ograniczony do kilku ulic, szkoły, kręgu przyjaciół. Jack nie interesował się literaturą, znacznie bardziej pociągały go bejsbol i lekkoatletyka - miał zresztą spore sukcesy w sprincie. Kumplował się z chłopakami z ogólniaka, lubili włóczyć się po swoim Lovell, gadać o bzdurach i podrywać dziewczyny. Maggie Cassidy to niezwykła pozycja w dorobku autora W drodze - zapis małomiasteczkowej codzienności, powrót do miejsc, których już dawno nie ma, do chwil pełnych niezwykle silnych doznań. Kerouac na moment ukazuje się nie jako najsłynniejszy pijak i wagabunda w historii literatury: i wtedy widzimy smutnego chłopca, który pierwszy raz w życiu się zakochał...   A w sobotę wieczorem, kiedy spotkałem się z nią w Rexie, jak zwykle zgodnie z naszymi ustaleniami, grali The Masquerade Is Over, gdy weszła razem z Bessy z zimnej ulicy, przyjęta z powrotem do mojego towarzystwa. Niewypowiedzianie piękna, jak nigdy przedtem, kilka kropli rosy w czarnych włosach niczym gwiazdki w jej oczach i różaność promieniująca ze słodkich wybuchów śmiechu, dźwięczących jeden po drugim. Znów czuła się dobrze, piękna i znów nie do zdobycia na zawsze. Jak ciemna róża. Jej palto pachnie zimą i radością w moich ramionach. Wszędzie jej kokieteryjne spojrzenia. Impulsywne, szybkie spojrzenia na mnie, żeby się zaśmiać, skomentować coś albo skrytykować i wyprostować mój krawat. Nagle zarzuca mi ręce na szyję i przysuwa oczy, swoją twarz do mojej, niepohamowana jak szloch, żeby mnie uściskać, wybłagać ze mnie miłość, mieć mnie i chciwie posiadać, szepcze mi do ucha. Zimne, wijące się, nerwowe dłonie w moich, nagły uścisk i strach, olbrzymi smutek wszędzie dokoła jak skrzydła. ""Biedna Maggie!"", pomyślałem. Szukam czegoś do powiedzenia. Ale nie ma nic do powiedzenia. A jeśli byś coś powiedział. Słowa runęłyby ci z ust jak dziwne, mokre drzewo. Jak deseń czarnych żył w ziemi grobu jej wuja i wszystkich wujów. Niewypowiedziany. Niebosiężny. Rozdarcie. Ramię w ramię patrzyliśmy na tańce, oboje niemi i posępni. Dorosła miłość rozdarta w ledwie dojrzałych piersiach.  (fragment)   Jack Kerouac (1922-1969) - prozaik i poeta; kronikarz i prorok beat generation. Jego twórczość stała się głosem nieufnej wobec autorytetów młodzieży amerykańskiej i do dziś znajduje rzesze entuzjastów. Po ogromnym sukcesie powieści W drodze (1957) wydał wiele innych książek prozatorskich nawiązujących do niej tematem i formą, m.in. Włóczęgów Dharmy (1958), Podziemnych (1958), Big Sur (1962) oraz Wizje Gerarda (1963). Jest także autorem kilku tomów wierszy. Oficyna W.A.B. opublikowała do tej pory trzy powieści Kerouaca - W drodze, Włóczędzy Dharmy oraz Big Sur.