Wacław Kopisto (1911-1993), przedwojenny oficer, uczestnik wojny obronnej 1939 r., uciekinier z węgierskiego internowania, z determinacją spieszący do organizowanych na Zachodzie polskich Sił Zbrojnych, potem zrzucony do okupowanego kraju cichociemny, przygotowujący brawurowe akcje podziemnego wojska, wreszcie udręczony na "nieludzkiej ziemi" łagiernik, a po powrocie do zniewolonej Ojczyzny gorliwy obrońca narodowych wartości i u schyłku życia wnikliwy recenzent wciąż zbaczającej na manowce polskiej drogi do wolności - to postać ze wszech miar zasługująca na upamiętnienie i trwałą obecność w panteonie suwerennej Rzeczypospolitej.