Ocena zeznań dzieci jako świadków to zagadnienie z pogranicza psychologii i prawa, które nabiera coraz większego znaczenia ze względu na wzrastającą liczbę ujawnianych przestępstw, w których ofiarami są małoletni. Książka podejmuje jeden z ważnych problemów sądowej psychologii dziecka, mianowicie znaczenie różnic indywidualnych dla oceny trafności zeznań dzieci jako świadków przynajmniej niektórych przestępstw. Autor przeprowadził szereg badań kwestionariuszowych i eksperymentalnych, których celem była weryfikacja założenia mówiącego o istnieniu dwóch rodzajów makiawelizmu u dzieci w okresie dorastania. Analizie poddano zarówno treściowe, jak i niewerbalne zachowania dzieci o dwóch typach osobowości makiawelicznej. Zweryfikowano również zdolności psychologów, psychiatrów i prokuratorów do trafnego diagnozowania autentycznych i fałszywych zeznań małoletnich świadków.