Opis
Książka składa się z dwóch części. Pierwsza jest znakomitą i najbardziej wszechstronną syntezą polskiej sztuki modernistycznej, druga – antologią tekstów, które wyszły spod pióra teoretyków sztuki (Przesmycki), krytyków (Sygietyński), pisarzy (Prus, Leśmian) oraz samych artystów (Malczewski, Mehoffer). Książka, opracowana przez wybitnego znawcę epoki, przemawia wzajemnie dopełniającym się dwugłosem współczesnego badacza oraz młodopolskiej – a po części także pozytywistycznej – krytyki, tworząc kompleksową prezentację ówczesnych postaw twórczych, a także dzieje recepcji malarstwa powstałego w latach 1890–1918. Malarstwo polskiego modernizmu jest więc nie tylko solidnym opracowaniem naukowym, ale także barwną i żywą galerią portretów młodopolskich artystów.