Malując progi

W swoich wspomnieniach Maria Stangret-Kantor kreśli niezwykle barwny obraz życia artystycznego (i związanego z nim życia towarzyskiego) swoich czasów. Chociaż najważniejszym polem jej sztuki zawsze było malarstwo, to nie sposób pominąć w jej twórczym dorobku wielkich kreacji aktorskich w Teatrze Cricot 2 czy udziału w happeningach Tadeusza Kantora. Przez ponad 30 la małżeństwa Maria i Tadeusz stanowili nierozłączną parę artystów wzajemnie się inspirujących i wspierających. Maria była nie tylko czołową aktorką w Teatrze Cricot 2, odtwórczynią wybitnych ról m.in. w „Kurce wodnej”, „Nadobnisiach i koczkodanach”, „Umarłej klasie”, „Wielopolu-Wielopolu”, ale także pierwszą powierniczką, krytyczką i współpracowniczką Kantora w czasie powstawania spektakli. W powyższej książce autorka wiele miejsca poświęca swojej twórczości plastycznej, opisuje powody metamorfoz swego malarstwa,od najwcześniejszych informeli i „pejzaży kontynentalnych” po cykle „hommages”. Pisze o swoich inspiracjach, artystycznych podróżach, odkryciach i spotkaniach. Warto zaznaczyć, iż jest to pierwsza publikacja wspomnień Marii Stangret-Kantor. Tekst ilustrują liczne fotografie – zarówno reprodukcje prac artystki, jak i zdjęcia ze spektakli w których występowała, oraz zupełnie prywatne fotografie dwójki artystów i ich przyjaciół. Wiele z nich pochodzi z prywatnego archiwum artystki i nie było dotąd prezentowanych.