Matka i dziecko w poezji polskiej

W pewnej opowieści norweskiej jest ukazana taka oto historia kobiety i dziecka. Kobieta, owdowiawszy, pozostała samotna z jednorocznym synkiem. Nie mając środków do życia, z dzieckiem w chustce na plecach, puka do drzwi zamożniejszych ludzi z prośbą o wsparcie. W czasie tego kłatania od domu do domu znalazła się w lesie, w którym nagle stanęła przy drzwiach prowadzących do cudownej komnaty.Przekroczywszy próg, usłyszała zachętę: - Masz 5 minut na wybranie sobie - ile udźwigniesz - klejnotów z diamentów, złota i srebra. Mając taką wspaniałą oferrę, zostawiła dziecko, zdjęła z pleców chstkę i zaczęła gromadzić naszyjniki, zegarki, pierścionki itd. ze złota i drogich kamieni. Wtem słyszy tajemniczy głos: - 5 minut dobiega końca; za chwilę musisz opuścić komnatę; tylko nie zapomnij zabrać największego skarbu. Kiedy znalazła się na zewnątrz, uświadomiła sobie, że nie zabrała największego skarbu, jakim było jej dziecko. Zaczęła kołatać do drzwi, ale na próżno.