Tom Melityna poemat rozpuszczony / Wszystkie moje córki poemat cykliczny w dwunastu częściach tworzą dwa współczesne poematy stanowiące poetyckie rozważania nad istotą ruchu fizycznego, duchowego i materialnego. W pierwszym poemacie język staje się pulsującą, cielesną i świetlistą materią, prowadzącą zarówno w podróż mentalną, jak i w powrót do ciała jako punktu wyjścia. Drugi poemat otwiera pieśń cykliczną o rodzeniu, trwaniu i dziedziczeniu. To mit założycielski pisany od nowa z wnętrza ciała, z pamięci, z pragnienia ocalenia.
Autorka tworzy język cielesny i rytualny zarazem szorstki, zmysłowy, pełen powtórzeń i ciszy. To poezja, która nie opisuje świata, lecz go ustanawia, przywracając słowu jego pierwotną, stwórczą moc.