Melodia niepokornego serca

Miasta, sale i publiczność się zmieniają, ale rząd czarnych i białych klawiszy za każdym razem wygląda tak samo. Jest jak dom, do którego wraca i w którym potrafi poruszać się po omacku."

„Muzyka nie pyta, muzyka czuje. Ona wie, co w duszy gra.”

„W dźwiękach muzyki odnajduję to, czego nie potrafię wyrazić słowami.”

„Muzyka to nie tylko pasja. To sposób, w jaki oddycham.”
„Sercem muzyka, duszą artysta, a pasją – dźwięk.”
„Muzyka nigdy nie powinna być pracą. Powinna być twoimi nadziejami, marzeniami i wszystkim, w co wierzysz.”**
— Jared Leto

Zanurzam się w dźwiękach, nuty są opowieścią a ja zapominam o wszystkim co mnie uwiera i nie pozwala oddychać.

Siedmioletnia Marynia Wołowska córka przedsiębiorczego warszawskiego piwowara podobnie jak siostry wychowywana była w przekonaniu, że nauka jest ważną częścią codzienności. Ma pięcioro rodzeństwa, a najbardziej na świecie kocha mamę , tatę , guwernantkę Madame Renard oraz siostrę Julkę z którą łączy ją wyjątkowa więź.
W przeciwieństwie jednak do niej Marianna , która w przyszłości znana będzie jako Maria Szymanowska przejawiała ogromną muzyczną wrażliwość i naturalny talent.
Wbrew temu co może się nasuwać jako pierwsze rodzice dziewczynki postanawiają wspierać córkę w jej pasji i służą wsparciem w jej rozwijaniu , choć-oczywiście- sami również czerpią korzyści z faktu , że ich latorośl się wyróżnia.
To dzięki zdolnościom Marysi w domu gościły znane persony jak Goethe czy Mickiewicz , a ona sama wzbudzała zachwyt w mężczyznach i zazdrość w kobietach.
Była bowiem nie tylko uzdolniona lecz również urodziwa.
A że kobieta miała duszę buntowniczki wymykała się wszelkim schematom nie dając się zamknąć w ramach wyznaczanych przez XIX- wieczne konwenanse ograniczające jej możliwości i spełnianie marzeń.
Artystkę poznajemy już w czasach dzieciństwa dzięki czemu możemy śledzić proces jej dojrzewania i obserwować jakimi torami biegły jej kariera I życie prywatne.
Do tej pory zdążyłam już poznać pióro Pani Małgosi i stwierdzić, że bardzo je lubię. Snute przez nią opowieści są subtelne, pełne empatii , choć nie brakuje im również dramaturgii .
Teraz stworzyła fabularną biografię wirtuozki wyprzedzającej czasy w których przyszło jej żyć.
Autorka w sposób niezwykle delikatny wypełniła luki w życiorysie pianistki ukazując wybory jakich dokonała Marysia.
Jest więc miejsce na muzykę , miłość i dzieci.
Mimo ,że cała powieść liczy około pięciuset stron mam wrażenie, że przepłynęłam przez jej treść sycąc się spokojnym, kojącym rytmrm zdań i nietuzinkową fabułą.
Polecam ❤️💙